Ο Vladimir Afanasevich Arkhipov είναι ποιητής και συγγραφέας παιδιών, για τον οποίο δύο από τα εγγενή του μέρη είναι η Vyatka και η Kuban, όπου γεννήθηκε και όπου ζει. Οι άνθρωποι αυτών των τόπων και της φύσης είναι τα θέματα της δουλειάς του. Είναι χαρούμενος τόσο ως άνθρωπος όσο και ως ποιητής. Και αυτό γίνεται αισθητό σε κάθε ποιητικό του.
Από τη βιογραφία
Vladimir Afanasevich Arkhipov γεννήθηκε το 1939 στην περιοχή Kirov. Σε μια αγροτική οικογένεια, ήταν ο δεύτερος γιος. Ο πατέρας Αφανάσης Ντμιτρίεβιτς έφυγε από τη Μόσχα στο Βερολίνο και η μητέρα του, Εφροσίνια Νικοελέβνα, εργάστηκε στο χωριό. Για πρώτη φορά, τα ποιήματα των νέων Vladimir εμφανίστηκαν στις περιφερειακές και περιφερειακές εφημερίδες, στην Pioneer Truth και στο περιοδικό Smena.
Αποφοίτησε από το Kirov Agricultural College και πήγε στα παρθένα εδάφη, όπου εργάστηκε ως ανταποκριτής. Αποφοίτησε από τη Σχολή Δημοσιογραφίας του Κρατικού Πανεπιστημίου της Μόσχας και το Λογοτεχνικό Ινστιτούτο. Εργάστηκε στην εφημερίδα BAM και ταξίδεψε σε πολλά χιλιόμετρα. Το 1979, μετακόμισε με την οικογένειά του στο Κρασνοντάρ - στην πατρίδα της συζύγου του, όπου σήμερα ζει.
Ποιητικές συλλογές
Τα ονόματα των ποιητικών συλλογών μιλάνε για τον εαυτό τους και για τον ποιητή. Γράφει για τους πρωτοπόρους, πώς ζουν και αγαπούν οι άνθρωποι, ότι η πίστη και η αγάπη μας σώζουν, ότι η Ρωσία θα ανέβει από τις στάχτες, ότι ο χαρακτήρας Vyatka είναι ρωσικό θαύμα. Θέλει τους ανθρώπους να ζουν με χαρά, να αγαπούν τη ζωή όπως και αυτόν και ζητά να δώσουν ένα χέρι σε άλλο. Του αρέσει να γράφει για την αγάπη, την ευτυχία και την πιστότητα του κύκνου. Πιστεύει ότι κανείς δεν έχει κερδίσει τον Ρώσο στρατιώτη. Όταν διαβάζονται τα εδάφια του, η πίστη του ανθρώπου γίνεται ισχυρότερη.
Πούσκιν και το χωριό της Ρωσίας
Πράγματι, πώς συνδέονται αυτές οι τρεις έννοιες! Πόσο καιρό δεν πηγαίνουν τόσο χέρι-χέρι με ένα άτομο, πόσο ψυχή στην ψυχή! Η παιδική ηλικία ενός ατόμου ρέει με έναν ποιητή που αγαπούσε την πατρίδα και εξέφραζε το αίσθημα της αγάπης τόσο για την πατρίδα όσο και για τη γυναίκα. Κατά τη διάρκεια του πολέμου, ο Χίτλερ δεν θα μπορούσε να καταστρέψει τον πολιτισμό μας. Στη μεταπολεμική περίοδο, ο συγγραφέας μεγάλωσε στα ποιήματα του Πούσκιν και για να γίνει ποιος του, "η Ρωσία, ο Πούσκιν και η Αγάπη" έπαιξε έναν εκπληκτικό ρόλο. Τώρα όλοι μαζί αυτά τα λόγια είναι για τον συγγραφέα ως διαθήκη, στην οποία βασίζεται για τον αγώνα για υψηλή ηθική - καλοσύνη και ανθρωπιά.
Η αρχική διάθεση του συγγραφέα είναι αισιόδοξη, επίσημη. Θαυμάζει το ρωσικό ηλιοβασίλεμα. Θυμίζει τους προγόνους που έδωσαν καταπληκτικά ονόματα που σχετίζονται με τη φύση. Επιπλέον, η φωνή του ποιητή γίνεται ανησυχητική. Οι σκέψεις του ποιητή συνδέονται με τη σημερινή μοίρα της αγροτικής Ρωσίας. Οι ήχοι της γης δεν είναι ίδιοι. Είναι άδειο. Είναι φοβισμένος, όπως σε ένα νεκροταφείο. Η ομορφιά της οικίας είναι νεκρή. Οι επιθυμίες του συγγραφέα ακούγονται ταυτόχρονα με θλίψη, αλλά και με πίστη στο μέλλον. Πιστεύει ότι μια μικρή πατρίδα εμπνέει έναν άνθρωπο και δεν πρέπει να χάσει την επαφή του με τη γη.
Μικρή πατρίδα
Ο ποιητής γράφει για την αγαπημένη του γη, για το γεγονός ότι στη γη Vyatka δημοφιλώνει το λογοτεχνικό έργο και ενσταλάζει στα παιδιά μια αγάπη της ποίησης και της πατρίδας του. Η περιοχή Vyatka είναι γνωστή για τα λαμπερά και ηρωικά γεωγραφικά της ονόματα. Υπάρχουν πολλά μουσεία. Ο Θεός προμήθευε αυτή τη γη με φτερά.
Αυτό είναι ένα ποίημα για τη μικρή πατρίδα του ποιητή - τη γη Vyatka, στην οποία έρχεται σχεδόν κάθε καλοκαίρι. Ήρθε να υποκύψει στο σπίτι Vasnetsovsky. Αυτή η περιοχή είναι γεμάτη από πηγές και ήρωες. Και το όνομα του καλλιτέχνη Vasnetsov είναι ένα σύμβολο της περιοχής Vyatka. Μία μικρή πατρίδα δίνει σε έναν άνθρωπο δύναμη για να στηρίξει τους αδύναμους, την πίστη στον εαυτό του, σε μια καλή ζωή. Vyatka ως ένα κομμάτι της "λαμπερό Rus". Ο ποιητής ζητάει το φως που καθαρίζει την ψυχή του ανθρώπου.
Συγνώμη μου μαμά
Αυτό το ποίημα αφορά την παραδοσιακή επιθυμία της μητέρας για το γιο της να βρει μια καλή σύζυγο. Γραμμές τύψεις και ότι η ζωή της μητέρας έχει ήδη τελειώσει ήχο θλιβερό. Μου φαίνεται ότι η μητέρα ζει στον εαυτό του. Η ανάμνηση του πλησιέστερου ανθρώπου που αγαπά τον γιο του και του εύχεται μια ευγνώμων μοίρα τελειώνει σε ένα παιχνιδιάρικο κύμα.
Θέλω να δημιουργήσω τόσο πολύ αγάπη
Στις πρώτες γραμμές, ο συγγραφέας υπενθυμίζει την απομακρυσμένη taiga - την εποχή που δημιούργησε το BAM. Δεν ήταν δειλός ή λυπημένος. Τότε αγαπούσε το καλύτερο κορίτσι. Παραμελήθηκε το καλύτερο μέρος της ζωής - Μόσχα. Πήγε για αθλήματα, έγινε διάσημος ποιητής. Έκανε πολλές δοκιμές. Ήταν και παραμένει ρομαντικός, από τη φύση, χωρικός. Ο συγγραφέας ευχαριστεί το "γλυκό συναίσθημα" της αγάπης που πέρασε καθ 'όλη τη ζωή του και που το θερμόνησε και τον έσωσε. Τα λόγια που τον αγαπάει η καλύτερη κοπέλα έχουν γίνει η απόδειξή του στη ζωή.
Στο ποίημα ο συγγραφέας χαίρεται ότι είναι ζωντανός. Αυτό είναι σύζυγος και σύζυγος. Η ζωή τους δεν είναι εύκολη διαδρομή και πολλά έχουν ήδη χαθεί. Αλλά μπροστά είναι μια επίθεση στα ακόλουθα ύψη! Η άνοιξη τους δεσμεύτηκε. Ο κοινός τους κόσμος είναι ένας κόσμος όπου δεν υπάρχουν «ηγέτες ή γραφειοκράτες». Ο ήλιος για τη ζεστασιά, το νεαρό χορτάρι ως σύμβολο της ζωής, και η αγάπη ως η υψηλότερη κατάσταση της ψυχής - αυτό είναι που ένα άτομο χρειάζεται πάντα.
Δημοφιλητής της λογοτεχνικής δημιουργικότητας
Για πολλά χρόνια, ο V. Arkhipov διδάσκει την πρωτοτυπία των νέων συγγραφέων στο studio Inspiration. Κάθε χρόνο στο Κρασνοντάρ πραγματοποιήθηκε διαγωνισμός ποίησης παιδιών "Winged Swing", Ημέρες Ποίησης του Κουμπάν. Ονομάζεται "ποιητής νεαρών καρδιών".
Από την προσωπική ζωή
Η σύζυγος - Tamara Vasilievna - πάντα παραμένει όχι μόνο ένας αφοσιωμένος θαυμαστής του συζύγου της, αλλά και σύντροφος του. Τον βοηθά να κάνει και να επεξεργαστεί βιβλία. Και στους στίχους του τα λόγια της αγάπης για τις καλύτερες των γυναικών δεν παύουν να ακούγονται. Κάθε καλοκαίρι πάνε στη Vyatka. Περιμένουν την παλιά καλύβα των γονέων του Βλαντιμίρ, η οποία απαιτεί φροντίδα και επισκευή.
Η κόρη της Αναστασίας, την οποία αγαπάει πολύ ο ποιητής, είναι αφιερωμένη στο ποίημα με το ίδιο όνομα.
Σε οποιαδήποτε εποχή του χρόνου, το όνομα της κόρης στα χείλη του πατέρα. Θαυμάσιο είναι το όνομα για αυτόν που συνδέεται με τη φύση - με τα κεράσια πουλιών, με την τέφρα του βουνού. Ο ποιητής ονομάζει το ρητό ρωσικό όνομα στην προφορά με τη λέξη "Ρωσία". Αυτές οι δύο λέξεις δεν είναι χωριστές. Ο συγγραφέας θυμάται τη γιαγιά της Ευφράνη, τη μητέρα του ποιητή, την οποία θυμάται η κόρη της. Η Κόρη Αναστασία φέρνει φως και ζεστασιά στο σπίτι. Η ψυχή του πονάει γι 'αυτήν. Χωρίς τη Ρωσία και μια κόρη - χωρίς αυτούς τους δύο ήλιους - δεν μπορεί.
