Μπαρόκ στυλ εμφανίστηκε στις ιταλικές πόλεις στα σύνορα του δέκατου έκτου και δέκατου έβδομου αιώνα. Ήταν από την εποχή του μπαρόκ που ξεκίνησε η θριαμβευτική πορεία του δυτικού πολιτισμού. Αυτό το ύφος ήταν η έξοδος από την κρίση των ιδεών της ύστερης Αναγέννησης.
![Image Image](https://images.culturehatti.com/img/kultura-i-obshestvo/21/kak-estetika-stilya-barokko-proyavlyaetsya-v-zhivopisi.jpg)
Εγχειρίδιο οδηγιών
1
Θα πρέπει να σημειωθεί ότι το Μπαρόκ και η Αναγέννηση φαίνεται να είναι αντίθετες μεταξύ τους, επομένως, συχνά το Μπαρόκ θεωρεί ότι είναι λεπτό και στενό ιδανικό τι αντιστέκονταν έντονα η Αναγέννηση. Το μπαρόκ χαρακτηρίζεται από ένταση, αντίθεση, την επιθυμία για μεγαλείο και μεγαλοπρέπεια, τον δυναμισμό των εικόνων, τον συνδυασμό ψευδαίσθησης και πραγματικότητας. Μέσα στο μπαρόκ, πολλά είδη συναθροίζονται σε ένα και ταυτόχρονα προσπαθούν για αυτονομία. Στην εποχή του μπαρόκ, ο άνθρωπος έχασε την αίσθηση του «ορθολογικού πλάσματος» που χαρακτηρίζει την Αναγέννηση, αντίθετα άρχισε να αμφιβάλλει συνεχώς για το μυαλό του.
2
Το μπαρόκ στην τέχνη αντικατοπτρίζει την έννοια κρίσης της προσωπικότητας και του κόσμου. Οι χαρακτηριστικοί ήρωες του μπαρόκ είναι κορεσμένοι σκεπτικιστές ή, αντίθετα, ανυψωμένοι μάρτυρες. Όλη η τέχνη της εποχής του Μπαρόκ διαχέεται με αμφιβολίες για τις δυνατότητες του ανθρώπου, μια αίσθηση διάτρησης για τη ματαιότητα της ζωής και την επίγνωση της αναπόφευκτης ήττας του καλού.
3
Το μπαρόκ στη ζωγραφική χαρακτηρίζεται από ασυνήθιστα οικόπεδα, αριστοκρατία, έντονο δυναμισμό συνθέσεων. Αυτά τα χαρακτηριστικά αντιτίθενται έντονα με την ηρεμία της αναγεννησιακής ζωγραφικής.
4
Οι μπαρόκ καλλιτέχνες έγιναν πρωτοπόροι της χωρικής ερμηνείας της φόρμας, έκανε τον θεατή έναν σχεδόν ολοκληρωμένο συμμετέχοντα στις εκδηλώσεις που απεικονίζονται στους πίνακες ζωγραφικής. Το μπαρόκ δεν αντιτίθεται στον θεατή στους ήρωες των ζωγραφικών έργων τέχνης, τον αντλεί σε γεγονότα, τα οποία διευκολύνεται από την υπερρεαλιστική απεικόνιση ανθρώπων και αντικειμένων. Τα κύρια χαρακτηριστικά του μπαρόκ μπορούν να ονομαστούν δυναμισμό και ανθοφορία. Φωτισμένοι εκπρόσωποι αυτού του στυλ είναι οι Caravaggio και Rubens.
5
Ο Μιχαήλ Αγγέλης Merisi, ο οποίος ονομάστηκε Caravaggio στη γενέτειρά του, θεωρείται ο σημαντικότερος μάστορας μεταξύ των Ιταλών του τέλους του δέκατου έκτου αιώνα. Στην πραγματικότητα, ήταν ένας από τους δημιουργούς του νέου στυλ στη ζωγραφική. Οι πίνακές του σε θρησκευτικά θέματα χαρακτηρίζονται από έναν συντριπτικό φυσιολατρισμό. Ο Caravaggio συχνά έγραψε τους ήρωές του στο λυκόφως, χρησιμοποιώντας πολύ επιδέξια τις ακτίνες φωτός που ξεγέλαζαν τις χειρονομίες των χαρακτήρων, δίνοντας έμφαση στον χαρακτήρα και την ουσία τους. Πολλοί μαθητές του Caravaggio στα έργα τους συνέχισαν τη γραμμή του πλοιάρχου, σχηματίζοντας μια εντελώς νέα και ασυνήθιστη προσέγγιση στη ζωγραφική.
6
Ο Peter Paul Rubens σπούδασε στην Ιταλία στις αρχές του δέκατου έβδομου αιώνα. Ήταν εκεί που υιοθέτησε το στυλ γραφής του Caravaggio και των μαθητών του. Στα έργα του, συνδυάζει τις δυνάμεις των σχολείων του Νότου και του Βορρά, συνδυάζοντας φαντασία, ψευδαίσθηση και πραγματικότητα, πνευματικότητα, λόγο και μάθηση σε καμβάδες. Ο Ρούμπενς έγραψε κυρίως πολυσύνθετες πομπώδεις συνθέσεις, που χαρακτηρίζονται από πληθώρα χρωμάτων και εκφραστικών μορφών. Η τέχνη του είναι απολύτως γήινη, δυναμική, ζωντανή, εκφράζοντας όλη τη γοητεία του μπαρόκ.