Ο Samed Vurgun είναι συγγραφέας από το Αζερμπαϊτζάν, δύο φορές απονέμεται το Βραβείο Στάλιν. Μεταξύ των σημαντικότερων δημιουργιών του είναι τα ποιήματα Lokbatan, Twenty Six, Aygun, παίζει W.gif" />
Η παιδική ηλικία του ποιητή
Ο Samad Vurgun (πραγματικό όνομα - Vekilov) γεννήθηκε στις 21 Μαρτίου 1906 σύμφωνα με ένα νέο στυλ στο μικρό χωριό Yukhary Salahly. Όταν το αγόρι ήταν έξι ετών, η μητέρα του πέθανε. Από το 1912 ανατράφηκε από τη γιαγιά του Aisha και τον πατέρα του.
Το 1918, αποφοίτησε από το σχολείο Zemstvo και μετακόμισε με την οικογένειά του στη Γάζα (αυτή είναι μια πόλη στο νοτιοδυτικό Αζερμπαϊτζάν). Στη συνέχεια ο Σαμάντ, όπως ο μεγάλος αδελφός του Mehtihan, μπήκε στο σεμινάριο του καθηγητή του Γκαζακ.
Το 1922 πέθανε ο πατέρας του ποιητή και ένα ακόμη έτος αργότερα η γιαγιά του. Μετά από αυτό, ο Samad πήρε την επιμέλεια του ξαδέλφου Khangyzy του.
Δημιουργικότητα και ζωή του Samed Vurgun από το 1925 έως το 1945
Άρχισε να δημοσιεύει με τα έργα του το 1925. Ήταν τότε που στην έκδοση Tiflis του "Yeni Fikir" δημοσίευσε το ποίημά του, το οποίο ονομάστηκε "έκκληση προς τη νεολαία".
Είναι γνωστό ότι στις ηλικίες των είκοσι ετών, ο Σαμάντ ήταν καθηγητής λογοτεχνίας στο Γκαζάκ, Γκούμπα και Γκαντζιά. Το 1929, έγινε φοιτητής στο δεύτερο κρατικό πανεπιστήμιο της Μόσχας και σπούδασε εκεί μέχρι το 1930, μετά από τον οποίο αποφάσισε να συνεχίσει την εκπαίδευσή του στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο του Αζερμπαϊτζάν.
Το ντεμπούτο βιβλίο του Samad Vurgun δημοσιεύθηκε το 1930 - ονομάστηκε "Ο όρκος του ποιητή".
Τέσσερα χρόνια αργότερα, το 1934, ο Samed παντρεύτηκε τον Khaver khanum Mirzabekova. Στην πραγματικότητα, Haver έγινε η κύρια αγάπη στη ζωή του συγγραφέα, έζησαν μαζί μέχρι το θάνατό του. Σε αυτό το γάμο γεννήθηκαν τρία παιδιά - δύο γιοι (Yusif και Vagif) και μια κόρη (το όνομα Aybyaniz). Οι γιοι, όταν μεγάλωσαν, συνέδεσαν τη ζωή τους με τη δημιουργικότητα: ο Βάγιφ έγινε, όπως ο πατέρας του, ποιητής, ο Γιούσιφ συγγραφέας. Και η κόρη Aybyanis ήταν ερευνητής στο Μουσείο Nizami για πολύ καιρό.
Από τα μέσα της δεκαετίας του '30, ο Samed Vurgun άρχισε να ασχολείται με δραστηριότητες μετάφρασης. Για παράδειγμα, μετέφρασε το μυθιστόρημα του Αλεξάνδρου Σεργκέιεβιτς Πούσκιν "Ευγένιο Οντζίν" και (εν μέρει) το διάσημο γεωργικό επικό ποίημα του δωδέκατου αιώνα - "Ο ιππότης στο δέρμα των τίγρεων", στο γηγενές του Αζερμπαϊτζάν.
Το 1937, ο Samed Vurgun ολοκλήρωσε τις εργασίες για την τραγωδία σε τρεις πράξεις "Vagif". Λέει για τη ζωή του ποιητή του Αζερμπαϊτζάν και του βέζερ Μολλ Παναχ Βάγιφ, που έζησε τον δέκατο όγδοο αιώνα. Στις αρχές της δεκαετίας του σαράντα για αυτή την τραγωδία, δόθηκε στο Βούργκουν το Βραβείο Στάλιν. Αργότερα, του απονεμήθηκε το βραβείο αυτό για δεύτερη φορά για το ραμμένο παιχνίδι Farhad και Shirin.
Ο συγγραφέας ασχολήθηκε με τη δημιουργικότητα κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Πατριωτικού Πολέμου. Από το 1941 έως το 1945, δημιούργησε πάνω από εξήντα ποιήματα και πολλά ποιήματα (ιδίως το ποίημα "Dastan in Baku").
Το 1943, στις Ηνωμένες Πολιτείες, σε ένα διαγωνισμό ποίησης για στρατιωτικά θέματα, ο Vurgun παρουσίασε το ποίημά του "Τα λόγια της μητέρας". Εκτιμήθηκε από τους διοργανωτές του διαγωνισμού και μπήκε στην κορυφή είκοσι. Εκτυπώθηκε σε συλλογή της Νέας Υόρκης, η οποία διανεμήθηκε μεταξύ Αμερικανών στρατιωτών.
Το 1943, στο Μπακού, με την εισήγηση του Vurgun, άνοιξε τις πόρτες του σε συναντήσεις με αγωνιστές που αγωνίστηκαν στο μέτωπο και άλλα γεγονότα του House of Intellectuals Fizuli.
