Ο Belov Victor Ivanovich, πρώτος Voronezh, στη συνέχεια Belgorod, άλλαξε πολλά επαγγέλματα. Έχοντας τραυματιστεί δια βίου, δεν υπέκυψε σε δυσκολίες, δεν έγινε σκληρός για ζωή και, συνεργαζόμενος με ανθρώπους, διατήρησε την απλότητα, την καλοσύνη και τη χαρά του χαρακτήρα του. Η μνήμη του ως ατόμου και ως συγγραφέα διατηρείται.
Από τη βιογραφία
Belov Viktor Ivanovich γεννήθηκε το 1938 στην πόλη Voronezh σε μια οικογένεια νέων γεωπόνων. Το 1942, ο πατέρας του πέθανε. Κάθε καλοκαίρι ένας έφηβος εργάστηκε σε μια συλλογική φάρμα. Η δευτεροβάθμια εκπαίδευση Victor έλαβε στο Borisoglebsk. Λίγο καιρό αργότερα, μετά από μια αναζήτηση της ζωής, εισήλθε στην αεροπορική σχολή. Κατά τη διάρκεια μιας από τις πτήσεις, συνέβη ένα ατύχημα και ο Βίκτορ έγινε ανάπηρος. Αφού αποφοίτησε από την ιστορική και φιλολογική σχολή του Παιδαγωγικού Ινστιτούτου Borisoglebsk, εργάστηκε ως δάσκαλος και το 1965 έγινε ανταποκριτής. Το 1977 έφτασε στην περιοχή του Belgorod. Αρχικά ζούσε στο Gubkin, στη συνέχεια στο Belgorod.
Πρώτα δημιουργικά βήματα
Το 1956, το πρώτο του ποίημα, Αντίο, δημοσιεύθηκε στο Borisoglebskaya Pravda. Δεν υποψιαζόταν ότι οι αντιρρήσεις του ήταν γνωστές στον συγγραφέα G.N. Troepolsky, την οποία η μητέρα του Βίκτωρ τους έδειξε κρυφά από τον γιο της.
Ποιητική λέξη για τη Ρωσία
Οτιδήποτε γράφει ο Βίκτορ Μπέλοφ: είτε για τη φύση, τη χώρα, τους ανθρώπους, τον πόλεμο και την ειρήνη - όλα αυτά είναι ποιήματα για τη Ρωσία, όπου υπάρχουν πολλές ανησυχητικές, θλιβερές γραμμές. Ωστόσο, δεν υπάρχει απογοήτευση και απελπισία σε αυτά.
Τα ποιήματά του ακούγονται ζεστασιά, σεβασμό στον τόνο, την ικανότητα και την επιθυμία να θαυμάσουν τους ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων των συμπατριωτών. Η ποίηση του Β. Μπέλοβ φέρει ένα ηθικό και συναισθηματικό φορτίο. Και έτσι είναι σημαντικό.
Στις πρώτες γραμμές, ο ποιητής προσελκύει την προσοχή του αναγνώστη στις μαγειρικές ικανότητες των γυναικών. Η παρακάτω είναι μια συγκινητική ιστορία για τους τέσσερις γιους της που πέθαναν στον πόλεμο και δεν υπήρχε κανένας για να μεταχειριστεί τηγανίτες στην οικογένεια. Με αυτόν τον πόνο έζησε και δεν έχανε κανένα αναψυκτικό για κανέναν
Μνήμη του πολέμου
Στο έργο του Β. Μπέλοφ, το θέμα του πολέμου κατέχει σημαντική θέση. Ο ποιητής γνώριζε από πρώτο χέρι για την. Τον άφησε χωρίς πατέρα, η μεταπολεμική περίοδος ήταν επίσης δύσκολη. Αυτό το τίμιο, αληθινό ποίημα, γεμάτο πικρία, γράφτηκε το 1960.
Στην αγάπη - μια ιδιαίτερη ματιά
Τυχαία συνάντηση
Κοινό ταξίδι
Μικρή θέα
Μια ευχάριστη εντύπωση ήρθε πάνω στον νεαρό άνδρα και τον έπιασε έτσι ώστε να μην παρατηρήσει καν τον τρόπο με τον οποίο οδήγησε στο σπίτι. Ποτέ δεν συναντήθηκαν. Το κορίτσι γνώρισε συγγενείς και η νεαρή γυναίκα της βοήθησε. Κουρασμένος και λυπημένος, επέστρεψε στο σπίτι και σκεφτόταν πού αλλού θα συναντούσε ένα τέτοιο κορίτσι.
Η πρωτοτυπία του ποιήματος έγκειται στο γεγονός ότι η πιο αγαπημένη αίσθηση ενός ατόμου συνδέεται με τον ήχο ενός κουδουνιού. Πιθανώς επειδή το κουδούνι είναι το κουδούνισμα της ψυχής. Ένας πολύ ενδιαφέρων σύλλογος εμφανίζεται ενώπιον του αναγνώστη: η αγάπη είναι σε αρμονία με το χτύπημα κουδουνιών, σαν να χτυπάει κουδούνια στην ψυχή. Και οι καμπάνες είναι εκκλησία. Και η εκκλησία είναι ένας γάμος. Αποδεικνύεται ότι αυτό είναι όπου οι δεσμοί τεντώσει.
Η σύνδεση του ονόματος και της ζωής
Με ποια ονόματα συνδέονται τα ονόματά μας; Με τα πάντα στον κόσμο. Πώς βρήκαμε ονόματα; Στη δεκαετία του 60-70 του εικοστού αιώνα - όχι σύμφωνα με το ωροσκόπιο, αλλά με τον τρόπο που οι γονείς θα ήθελαν να δουν τα παιδιά - εργατικοί, αγαπώντας τον αγρό, τα λιβάδια, τα δάση, τα άνθη, τους ένδοξους εργάτες.
Ποντίκια, δεξαμενές και στρατιώτες
Το πρωτότυπο του ήρωα της ιστορίας "Rats with Red Eyes" είναι ο Boris Stepygin, ο οποίος παρακολούθησε κηδεία το 1942. Λάθος. Στη συνέχεια, έγινε Ήρωας της Σοβιετικής Ένωσης. Ο Stepygin δεν ήθελε να ερωτάται πώς έγινε ένας ελεύθερος σκοπευτής. Στον φίλο του, ο συγγραφέας Βίκτορ Μπέλοφ, είπε ακόμα την ιστορία των αρουραίων. Και έγραψε μια ιστορία.
Όταν οι Γερμανοί πήγαν σε ολόκληρη τη δεξαμενή, οι στρατιώτες έπρεπε να υποχωρήσουν. Στον σταθμό, τυλίγονται σε ανοικτές περιοχές, όπως λαγούς. Αλλά οι στρατιώτες δεν είχαν χρόνο να χρησιμοποιήσουν τα πυρομαχικά στο σταθμό. Ο υπολοχαγός διέταξε να ανατινάξει την αποθήκη και ο κύριος χαρακτήρας ήταν ο πρώτος που έσπευσαν στα μπουντρούμια. Τότε υπήρξε ένα βρυχηθμό, ήταν έκπληκτος και ήταν μόνο στην αποθήκη. Απέτυχε. Και δεν ήξερε ποιος ήταν εκεί έξω: ο ίδιος ή οι Γερμανοί.
Έχει σκάψει για μεγάλο χρονικό διάστημα, ψάχνοντας για διέξοδο. Πεισθείς ότι υπήρχε διέξοδος, μίλησε στον εαυτό του. Είπε στον εαυτό του πώς είδε μια πικραλίδα πριν από την κάθοδο.
Όταν ένας αρουραίος, όπως οι Γερμανοί, σε ορδές που τον οδήγησε ο ηγέτης, ήρθε σε αυτόν, αυτός, σαν ένας ελεύθερος σκοπευτής, είχε ως στόχο τον ηγέτη και τον πήρε. Τότε οι αρουραίοι έφυγαν και στη συνέχεια πήγαν ξανά στην επίθεση με έναν νέο ηγέτη.
Σε μια συνομιλία με τον εαυτό του, ο στρατιώτης ο ίδιος ο ίδιος ο ίδιος ο προδότης, επειδή διατάχθηκε να πυροδοτήσει πυρομαχικά, αλλά δεν το έκανε. Και τώρα δεν ήξερα ποιος ήταν εκεί έξω: δικοί μας ή Γερμανοί. Και μαντέψει: τελικά, οι αρουραίοι ήρθαν από κάπου. Και πρέπει να υπάρχει τρύπα ή τρύπα. Βρήκε ένα μέρος για να βάλει μια χειροβομβίδα. Η έκρηξη διευρύνει το διάκενο μεταξύ του τοίχου και του μπλοκαρίσματος και μέσω αυτού ανέβηκε και είδε την ίδια πικραλίδα.
Έτσι, ο Βίκτορ Μπέλοφ ανακάλυψε πως ο φίλος του Σπύγινγκεν έγινε ένας ελεύθερος σκοπευτής. Ο πρώην στρατιώτης ζήτησε από τον συγγραφέα να μην θέσει πλέον ερωτήσεις.
Ράδιο υποδοχής
Ο Β. Μπέλοφ πέρασε περίπου 30 χρόνια μετάδοσης στο Belogorye. Έχει ετοιμάσει πολλά ζωντανά ραδιοφωνικά δοκίμια. Τα θέματα των εκπομπών ήταν ευρύτατα: η γεωργία, η βιομηχανία, το έργο των ποιητών του Belgorod. Παρά την ποικιλία των προσκεκλημένων χαρακτήρων, τις διαφορετικές ηλικίες τους, οι μεταγραφές ήταν επιτυχείς. Ο Βίκτορ Ιβάνοβιτς είχε μια ευχάριστη φωνή και ήταν πάντα ειλικρινά προσεκτικός στον συνομιλητή.
